Zo wil ik opstaan:
Met een zonnestraal
die langzaam
mijn kamer verlicht
en een merel
die mij naar buiten roept,
waar een berk
het spel met schaduwtakken speelt,
terwijl klaver
glinsterend dauw rondstrooit
en het gras me ruisend toespreekt:
'Sta op, sta op, toe...
ik draag je zo graag
door de dag!'
Nog even de volgorde:
Papier vol geplakt met klaverplaatjes en er overheen gerold. Er bleef dus helemaal niets van de afbeeldingen over. Zelfs bij het uitknippen van de zon vergat ik dat hij toch echt ergens vast moet blijven zitten, wil hij kunnen uitklappen. Kortom: het duurde even voor ik op gang kwam.
De tekst was er al, onlangs op een vroege ochtend in mijn brein omhoog gekomen.
De lange strook waar ik op werkte in drieën geknipt en versprongen weer aan elkaar geplakt.
En uiteindelijk met een sjabloon de boel opgelicht en het 'takkenspel' aangebracht. Leuk woord trouwens.
Snap even niet waar de uitdrukking 'takkenwerk' vandaan komt, want dat sjabloneren van die takken was hartstikke leuk werk!
En nu maar wachten op dat voorjaar...
2 opmerkingen:
Wat een prachtig werkstuk! Ik raak er niet op uitgekeken...
Dankjewel!
Een reactie posten