Klein boek om het licht heen deel 12

 

We gaan deze laatste keer ons werkstuk samenvoegen in een

leporello

Een leporello is een prachtige en eenvoudige binding,

waarbij je je werkstuk net zo kunt neerzetten als je wilt.

Helemaal zichtbaar,

of opengeslagen bij je favoriete pagina.

En omdat ieder werkstuk een klein kader krijgt,

krijgt het de ruimte die het verdient.

Lees de opdracht eerst helemaal door, voor je van start gaat.

Vouw eerst op schaal een voorbeeldboekje.

Bereken de maat van de pagina's door je werkstuk op te meten, 

vermeerderd met de rand van het kader.

Zoek stevig papier en denk nog even rustig na voor je begint te snijden.

Zelf heb ik handgeschept papier gekocht bij de Middelste Molen in Loenen.

Eén vel was voldoende.

Je hebt een flinke lengte nodig, dus waarschijnlijk moet je stroken aan elkaar plakken.

Neem daarvoor een extra lengte,

die je op de vouwnaad achter het andere stuk plakt.

Zo valt de plakrand het minste op.

Vouwen maar.

En daarna je werkstuk erin plakken.

Zelf heb ik met acrylbinder geplakt.

Boekbinderslijm plakt nog beter.

Wil je een lint om je werk dicht te binden,

plak die dan tussen je werkstuk en de voor- of achterkant.

Je kunt zo een mooie strik maken.

Gebruik touw, wol, lint,

net wat je in huis hebt.

Omdat bij het dichtvouwen bij mij de voor- en achterkant zichtbaar bleven,

heb ik nog twee extra pagina's beschilderd in dezelfde rustige kleuren.

Kijk zelf wat je mooi vindt.

Een witte buitenkant is ook mooi,

of eentje met je titel erop als voorkant.

Wauw, helemaal klaar.

Wat een leuk project en wat hebben jullie enthousiast mee gedaan!

Mijn hartelijk dank voor de bijdrages die jullie toevoegen!

En dan nu tijd om in levende lijve uit te wisselen.

Zaterdag 17 juli, om 14.30 uur

zijn jullie van harte welkom.

Bij mooi weer in de tuin,

bij koeler weer in het atelier.

Er is natuurlijk tijd om bij allerlei andere beeldboeken te snuffelen

en er wordt al een tipje van de sluier opgelicht, wat betreft het project voor volgend jaar...

Om corona-afstand te houden, kan ik ongeveer 6 mensen in het atelier ontvangen.

Laat dus even weten of je komt.

Het is leuk om elkaar nader te leren kennen

en te genieten van de werkstukken zoals ze er écht uitzien.

Wees trots op je werk en gooi een eventuele criticus het huis uit.

Als je je opgeeft, stuur ik je alle adresgegevens.

Heel veel succes met deze laatste stap.

Groetjes,

Christine van der Burg

***

Klein boek om het licht heen, deel 11

Alle kleuren van de regenboog

Dit is het laatste onderwerp van deze serie.

Alle kleuren van de regenboog.

Misschien is een pagina waar al veel verschillende kleuren op staan

een mooi uitgangspunt.

Draaien maar tot het goed voelt.

Weg schilderen, toevoegen,

potlood erbij,

uitwerken maar.

Laat de kleuren mooi in elkaar overlopen.

Ook een titel is leuk om de hele reis die we afgelegd hebben

recht te doen en samen te vatten.

De volgende keer wordt de 'verpakking' toegelicht.

En we komen, zo mogelijk, een keer bij elkaar 

om onze ervaringen te delen en werkstukken te laten zien. 

Noteer vast in je agenda:

Zaterdagmiddag 17 juli.

Weer veel succes en groetjes,

Christine van der Burg

***

De bijdrage van Marian Meijerink:

Deze 2 dames hebben met waterverf voor de ondergrond vh basisblad voor dit boekje gezorgd. 
Een roze/paarse regenboog voor de één en een blauwe voor de ander. 

***

De bijdrage van Annet Smorenburg:

***

De bijdrage van Liesbeth Libert:

***

De bijdrage van Els Morsink:

I

Ik heb mijn strandmeisje uit de vorige les al regenboogkleuren gegeven. Daarom heb ik deze keer het onderwerp 'Kleur en Licht' gekozen. Na een paar dagen in Groningen gewerkt met een schilderij van de Ploeg, en mijn gevoel van weidsheid dat het Groningse landschap mij geeft, weergegeven.

De bijpassende dichtregels komen van Schulte Nordholt en H. Marsman:

***

De bijdrage van Marlies van Wijngaarden:

Afgelopen periode was de regenboog als symbool veel in het nieuws. Daarom heb ik een krantenfoto als uitgangspunt genomen en in dit "regenbooglandschap" gezet. Donkere wolken boven het hoofd van deze vlaggendrager als symbool voor het risico wat hij loopt om voor zijn geaardheid uit te komen, vooral in een land als Hongarije. Ook moedig van allen die een zelfde symbool met zich meedragen. 

***

De bijdrage van Trees van Rensch:

Onder deze regenboog staan twee geliefde mannen.
Stonden toevallig op de achter grond. Dit gaf me meteen het idee.  
Vriendschap is een regenboog tussen 2 harten die 7 kleuren delen.
Liefde, verdriet,geluk,waarheid, geloof, vertrouwen en respect.

 Gedicht:

Ben ik vrij om jij te zijn.
Ben ik vrij om mij te zijn.
En hij aan hij.
Homo of hetro, bi of trans,
Hand in hand ons zelf te zijn.?
 

We leven in   Vrede.

Na een            Rijk verleden.

En                      Ik ben niet vergeten.

Dat                   Jullie voor ons streden.

Dat                   Het mogelijk is,

Voor                Een dag zoals deze.

Dat                    Ik kan spreken

In Vrij             Heid.     

 Ook opa met kleinkind wijzen naar de regenboog.

***

De bijdrage van Willemien Moerman:

Regelmatig zie ik voor ons huis boven het weiland een regenboog. Soms twee.Maar er 1 tekenen op een al bestaand gekleurd werkje is een ander verhaal.  Regenboog of geen regenboog...Uiteindelijk ben ik tevreden  met dit gekleurde geheel.

 

"Wat een prachtig gezicht

De hemel gaat dicht.

Er verschijnt een regenboog

Haar kleuren duwen de hemel iets omhoog.

Hoe langer ik kijk hoe meer die kleuren gaan vloeien

Over elkaar...onder elkaar....door elkaar... en  pal boven de koeien"

***

De bijdrage van Annemie Hesen:

De laatste opdracht. Met deze opdracht heb ik even moeten worstelen. 2 keer heb ik een mooie regenboog willen schilderen maar het lukte maar niet om de kleuren netjes in elkaar te laten overlopen. Dit was het laatste werkstukje en ik heb maar gewoon de perfectie los gelaten en ben kleuren gaan toevoegen of heb kleuren weg gehaald. Ineens zag ik een hand verschijnen, zo maar spontaan. Het is geen regenboog geworden maar heb wel de kleuren van een regenboog gebruikt. Heb geen perfectie nagestreefd maar heb het laten ontstaan.

Hou dit ene lichtje wat er altijd is heel dicht bij je.

 

Groetjes,

Annemie.

***

 

Klein boek om het licht heen, deel 10

 Kindertijd

'Lente,

stuur je bloesempracht

in het hart van mijn bestaan,

om als een kind

verwonderd rond te kijken,

moest ik eerst vele wegen gaan.'

Deze keer gaan we bezig met de kindertijd.

Een tijd om in het hier en nu te leven,

op te gaan in het moment

 en ieder moment als nieuw en bijzonder te ervaren.

Heb je herinneringen aan lichte momenten in je eigen kindertijd?

Die van je (klein)kinderen?

Hier in de straat is een weitje waarin kipjes en kleine zwijntjes lopen. 

Als ik daar met mijn kleinkinderen langs loop, heb je even oponthoud.

En dan heb ik het nog niet over schatten als steentjes, slakjes, blaadjes...

Kijk je basispapier eens na of er iets is dat je fantasie aan het werk zet.

Plak er een kindje bij in. Zoek in je eigen fotoarchief of in tijdschriften.

Het kan klein, het kan groot.

Schep een magische wereld vol licht.

Soms is het mooi om over je collage-foto heen te schilderen

en het zo meer te integreren in je werk.

Heb je papier dat niet goed pakt,

zet er dan eerst een laagje transparante gesso overheen.

Schilder alles weg wat je niet kunt gebruiken.

Denk ook eens aan je kat, die heerlijk in de zon ligt,

of je hond die vol aanbidding zo trouw naar je opkijkt.

Wie maakt jouw wereld een beetje lichter?

Wie zorgt ervoor dat je weer met nieuwe ogen kijkt?

***

De bijdrage van Els Morsink:

Thema: Het spelende kind, verdiept in haar eigen wereld.

De golven van het leven doen er even niet toe. De 'stippen' zijn de kleuren die je omringen tijdens je levensreis, voor mij toch grotendeels mooi van kleur.

Het gebruikte schilderij is van Joke Klaveringa.

Op het strand kan ik ook als volwassene spelen.

Onderstaande is gemaakt met materiaal gevonden op het strand.

***

De bijdrage van Willemien Moerman:

Vanmorgen een kleurig stukje papier uitgezocht en gelijk aan de slag gegaan. Het is een geheel van fluitenkruid, madeliefjes, boterbloempjes geworden. Iedere dag loop ik hier tussen een wilde bloemenzee door. Vandaar dat het dit lieflijke  tafereeltje is geworden. 

 "Lentegeuren snuif ik op

tussen stille kleuren groen...wit...geel.

Ik voel me rijk en stop

vul mijn mand ermee en speel"

***

De bijdrage van Annemie Hesen:

Ik heb een foto van mijn kleinkinderen overgeschilderd.
Ik vond het zo leuk om te doen.
Ik kan mij de lentedag nog heel goed herinneren.
De kinderen, (nu 12 en 14 jaar oud) waren aan het bellenblazen en probeerde steeds de belletjes te pakken.
Wat een vrolijkheid.

Als een vlinder,
Zo zouden alle kinderen moeten kunnen zijn
Als een vlinder, altijd vrij.
Te kunnen vliegen,
Te kunnen dansen met de wind,
Ver weg van alle pijn
Zorgeloos genieten van je kind zijn.
Dit kind altijd bij de hand te nemen
Naar je volwassen leven.
Het te koesteren en een plekje in je hart te geven.

***

De bijdrage van Liesbeth Libert:

***

De bijdrage van Trees van Rensch:

 Mijn kleinkind Kris houd erg van dieren.
Maar de kip is zijn favoriete dier.
Dit heb ik geverfd met acryl verf.
 

Lente.

Is het geen wonder
Zoals alles groeit
En zelf na een winter
zo prachtig opbloeit.
 
Het blijft toch bijzonder
Dat warmte en licht
Bij plant, dier en mens
Dit wonder verricht.

***

De bijdrage van Marlies van Wijngaarden:

Nog steeds komen mijn beste herinneringen naar boven (uit mijn kindertijd) als ik aan de zee en het strand denk. Altijd iets te doen aan het strand, schelpen zoeken, visjes zoeken en soms vangen, achter vogels aan rennen en wandelen langs het strand. Op het eind van zo'n stranddag zwaaide ik naar de zee en bedankte hem/haar.

De zee, de zee ik heb er wat mee. 

***

De bijdrage van Annet Smorenburg:

Mijn herinneringen aan mijn kindertijd:

Buitenspelen op de boerderij en (bijna) altijd in beweging. Zee en strand waren helemaal het einde. Eerst met een emmertje aan de rand  van het water en handstand oefenen op het strand en toen ik ouder werd zwemmen in de golven.

***

De bijdrage van Marian Meijerink:

Licht en betekenis in mijn kindertijd. Vroeger was het zo dat bij ernstig onweer ‘s nachts de kinderen uit bed werden gehaald. Van het gevaar eromheen had ik geen benul en die angst is gelukkig ook niet overgesprongen. Ik vond het spectaculair om naar te kijken. Bij opa en oma mocht ik ook kijken: zij keken naar de mega grote rode beuk en hoopten dat die niet getroffen werd omdat die vlakbij de met rietgedekte boerderij stond en ik keek naar de prachtig verlichte kruin. Bij mijn ouders wachtten we of de zee “het onweer nam” of niet. Wat jaartjes later stond ik weer met mijn neus voor het raam en was ik getuige van een inslag van een vuurbal 8 meter verderop en was een aantal minuten verblind. Nog steeds ga ik ‘s nachts uit bed om naar het schouwspel te kijken. 

***