Lieve allemaal,
Tijd om onze prachtige werkstukken tot één geheel te binden.
Voor de Youtube liefhebbers heb ik een pagina opgezocht
waarin de pianobinding wordt uitgelegd.
waarin de pianobinding wordt uitgelegd.
Je moet er even de tijd voor nemen, maar het resultaat is super leuk!
Maar zal ik het zelf ook proberen uit te leggen.
1.
Je legt twee werkstukken naast elkaar en snijdt een kader dat net wat ruimer is, waar ze allebei oppassen.
Zo knip je een aantal van deze kaders. Ik gebruikte er stevig handgeschept papier voor.
Voor 12 werkstukken heb je 6 kaders nodig.
2.
Vouw de kaders dubbel,
leg ze op elkaar
en zet er 4 streepjes op, mooi verdeeld.
Snij of knip ze ongeveer een centimer in.
3.
Nu begint het binden.
Neem twee kaders en vouw de flapjes zo,
dat de onderste aansluit bij de bovenste,
dan de onderste, dan de bovenste:
Neem een stokje en wurm het door de flapjes,
zodanig dat je de onderste en de bovenste laag met elkaar verbindt.
Het is lastig uitleggen, maar als je het eenmaal snapt is het simpel.
Misschien toch maar het YouTube-filmpje halverwege nog eens bekijken...
Ik nam een stokje van een matje van de Xenos.
Een satéstokje wil ook, of wat je ook kunt vinden.
4.
Van binnen ziet het er nu zo uit:
5. Leg er een nieuw katern bovenop
en slinger je stokje door het eerste flapje van de ene pagina,
dan het andere flapje van de andere pagina,
net zolang tot de derde pagina er ook vast aan zit.
6. Ga zo door tot je alle pagina's aan elkaar hebt zitten.
Geef de flapjes die aan de eerste en laatste pagina uitsteken,
een eigen stokje.
7. Knip de stokjes af, zodat ze niet meer uitsteken en je bent klaar met de binding.
Plak nu je werkstukken erin.
Je kunt je boekje nu als een molentje neerzetten
of als een opengeslagen boek.
Ik wens jullie allemaal hele gezellige paasdagen
en bedankt voor jullie bijdrage aan het blog!
Wil je in de zomer je werkstuk nog een keer komen delen?
Laat het me weten en als er genoeg animo is
plan ik een middag!
Groetjes,
Christine van der Burg
***
***
Het beeldboek van Marian Meijerink:
***
De bijdrage van Trees van Rensch: