JOURNALING: BEELDBOEKEN, SCHRIJVEN, TEKENEN, SCHILDEREN EN FOTOGRAFEREN SPEELS GECOMBINEERD.

JOURNALING AND MIXED MEDIA

BLOG VAN CHRISTINE VAN DER BURG


29 januari 2012

26. Beeldboek over de liefde

Materiaal: dik papier, verf, fineliner, ringband, lintjes, etiketten en allerlei kleine dingetjes die je ooit verzamelde.


Het beeldboek is ingebonden. Ik heb zelf een handig apparaatje daarvoor, maar je kunt het natuurlijk ook met lintjes die je door gaatjes van een perforator steekt verbinden met elkaar!


Het cadeaupapier, bedekt met zand en gestempelde letters vormen de eerste pagina van de binnenkant.


'Liefde begint met acceptatie van wat is, wàt het ook is! Door acceptatie ontstaat ruimte om weloverwogen je weg te vervolgen.'

Onder de strook met de vlinder zit een gedicht van James Joyce:
'Lean out of the window,
Golden hair,
I hear you singing
A merry air...'




Dit zwarte kant met de kleine goudkleurige pailletjes moet er voor mij echt in.
Het staat symbool voor onze schaduw die we al levend zichtbaar maken en die zoveel liefde kan gebruiken...




Tijdens de workshop van afgelopen zaterdag, door Anja en mijzelf gegeven, brachten verschillende mensen mooie teksten mee voor hun eigen werkstuk.
Mijn labels waren nog onbeschreven, en wat pasten ze er mooi bij!

Sieny:
'Never, never, give up!
De wereld kan niet zonder jou!'

Wilma:
'Alles wat ik draag is licht.'

Joke:
'On the day that you were born, the angels came together
and decided to create a dream come true.'

Irma:
'De kleur van je hart is een kristal
met vele facetten.'

En hieronder de tekst die Annet meenam:
'Liefde is een energie die waarheid naar boven brengt. Daar hoef je niets voor te doen; het is een natuurwet. Liefde is geen gevoel maar een kracht.'


Wat er in het kleine boekje komt dat op deze bladzijde is gelijmd, weet ik nog niet. Dat is ook het leuke van deze beeldboeken; ze groeien nog een tijdje door...



Deze workshop van twee dagen komt beslist een keer op het programma.
Maar nog even geduld. Deze pauze en stille tijd voor mij leveren heerlijke ideeën en experimenten op.

Ken je iemand die het item leuk zou kunnen vinden?
Stuur het blogadres dan eens door.
Ik vind het ontzettend leuk ideeën met elkaar uit te wisselen.
'En de grootste uitdaging
is het liefhebben van onze zwaktes,
onze angst, pijn, schaamte
en andere overlevingsstrategieën
van ons kleine ikje.
In het licht van ons bewustzijn
komt dat allemaal omhoog.'

24 januari 2012

25. Love

Materiaal: Stevig papier om op te schilderen, plakken en krassen, acrylverf, zand, stof en wat je nog meer kunt bedenken, fototoestel en fineliners.



Op het grote vel ( van nummer 24 hieronder) heb ik de letters LOVE getekend en geknipt om ze straks tot een beeldboekje te binden.
Maar eerst er nog even mee spelen!


Gewon netjes naast elkaar kan natuurlijk altijd. Zou een werkstuk kunnen worden om weer mee door te gaan...


Is ook leuk, gewoon onder elkaar. Leent zich er goed voor om rechts ernaast te schrijven.
Maar op deze manier gebruik ik de letters niet die ik in spiegelbeeld voor het beeldboek heb uitgeknipt.


Beetje stijf, maar ook heel stevig. Beide benen op de grond. Spreekt me erg aan. Hier moet het gebeuren, in de dagelijkse praktijk. Ook dat spiegebeeld erbij vind ik wel heel symbolisch. Alles heeft zijn tegenhanger...
Deze print ik uit op A4-formaat.


Nou, dat staat als een huis!
Tekst er omheen.
Klaar.

En nu heb ik alle letters nog om een andere keer in te binden.
Wordt vervolgd dus.

18 januari 2012

23. Teksten over 'Licht'.

Materiaal: fototoestel, werkstuk 20, pc.

Het is heerlijk om een bestaand werkstuk van allerlei kanten en met verschillende lichtbronnen te fotograferen.
De sfeer van iedere foto is anders en nodigt uit tot uiteenlopende teksten.
En ken je iemand die je een plezier zou doen met één van deze kaarten?
Stuur de link door. Of stuur een gedownloade foto door met bronvermelding.












16 januari 2012

22b. De achterkant

Materiaal: het werkstuk van 22a, verf, vloeipapier, zand, gesso, bamboe, stukje hout, acrylbinder.






Het werkstuk van 22a heeft inmiddels een achterkant gekregen en een basis om op te staan.
De werkwijze was als volgt:



Twee dunne steeltjes van de bamboestruik in de tuin geknipt. Op de vouwlijnen gelegd en even met een plakbandje vastgezet.


Dun vloeipapier uit de schoenendoos in kleine stukjes er overheen geplakt.
Zo worden de groene stokjes wat minder zichtbaar. Met acrylbinder gelijmd. Die lijm wordt erg hard, dus wordt het lekker stevig. Die groene kleur verdwijnt trouwens. Ze worden zachtgeel.


Nog wat extra 'pagina's' toegevoegd. Zowel links als rechts een dubbelgevouwen baan papier. Ook met vloeipapier vastgeplakt.


Het wordt al een staand object als je de bamboestokjes plaatst in een stukje hout waar je twee gaatjes in hebt geboord.


Papier voorzien van zand en gesso.
Daarna met sterk verdunde acrylverf beschilderd.
Best eng, het werkstuk was 'wit' nl. ook mooi.
Hoop dat het goed uitvalt.
Ook her en der het woord 'LICHT' gestempeld.






Daar staat hij dan in mijn vensterbank.
Nu kan ik kiezen welke kant ik 'voor' zet.



En als de zon er even later door schijnt, levert dat weer een prachtig beeld op.
Toch maar uitprinten. Een mooie basis voor een tekst...

12 januari 2012

22a. Stralend Licht.

Materiaal: dik papier, zand, kant, lijm.

In moeilijke tijden heb ik extra behoefte aan iets troostends. Iets dat me op mijn grotere Zijn wijst, waarin allerlei emoties mogen komen en gaan.








Ik zou dat vorm kunnen geven in een werkstuk met een gat, dat de openheid voorstelt waarin alles zijn plek en waarde heeft. Kijken wat dat oplevert.


Ik heb nog prachtig kant om de fijnzinnigheid en het kostbare van die liefdevolle ruimte zo goed mogelijk weer te geven.


Ook zand en ander papier dat ik als een weefsel erin plak, horen erbij.
Weerstand, egogedoe, kramperij, stolling, getver, getver. In dat stuk zit alle prut.
De hoeken omgevouwen zodat het werkstuk kan staan. Kaars erachter.
Ik zie de schoonheid van het licht. Licht dat ook in mij zit.




...In het licht
wordt alles wat niet licht is
zichtbaar
en vind je je
oorspronkelijke schoonheid
terug...

09 januari 2012

21. Wintercirkel

Materiaal: aquarelpapier, potloden, fineliner, zout en aquarelverf.

Na wat meer ingewikkelde ingangen op doek is het nu tijd voor een simpele met aquarelverf en aquarelpapier. Niet dat dat minder oplevert, zeker niet.
Wanneer je iets van binnenuit laat ontstaan, ligt het altijd zo dicht bij je dat je totaal niet denkt in de sfeer van goed/slecht, meer/minder.
Het zijn expressies van dat wat in je leeft en in die zin altijd kostbaar!

Soms kom je echte juwelen tegen die dat proces op weg helpen.
Deze keer is dat een gedicht van Luk Heyligen.
...We moeten telkens opnieuw de cirkel vormen
tot we voorgoed veilig in diepte geborgen,
tot we twijfelloos weten van verbondenheid
tussen jou en mij en wij en zij
en zon, aarde en god en krachten......

Laten we telkens opnieuw de cirkel vormen
tot we ons herinneren dat we cirkel zijn,
tot we ons gedragen weten door meer dan vorm,
meer dan hoop, iets waarin we voelen
van elkaar, teder en taai, dat we
van liefde, van licht zijn gemaakt...

Cirkel van leven, dat zijn wij, ongebroken
zoals toen wij dreven in de ijle ruimten,
zoals toen wij onschuldig, kinderen, zo open,
en echt voelden: dit is mijn lichaam:
deze heuvels, alle dalen en
bloemen die zingen...

Als eerste het papier opspannen. Hoe werk ik? Van binnen naar buiten of van buiten naar binnen?
Eerst maar in het midden beginnen. De natte verf vloeit door de cirkel. Wel winterse kleuren gebruiken, die beperking houdt het dichtbij het hier en nu, en de voor mij vooral 'wit/blauwe' wintertijd.
Schrijven vanuit het midden van de cirkel geeft een uitwaaierende beweging.
De tekst sluit er op aan.


Winter, winter...
Waar zal ik op zoek gaan naar warmte om mijn lied te laten weerklinken?
De aarde rond naar verre stranden?
Of zal ik de seizoenen van mijn leven volgen,
in vertrouwen dat alles in elkaar valt en ten goede leidt,
voor mij en het geheel,
niet gehaast, maar gestaag op zijn plaats vallend....

Zoals een witte winterdeken
zich geruisloos op de akker legt gedurende de nacht
en in de ochtend plotseling zijn schoonheid openbaart
en al wat donker en doods leek een glans van hoop geeft,
een dek van warmte,
waaronder zachtjes zich dat prille nieuwe leven vormt,
een impuls, een gedachte,
die de aanzet zal vormen tot weer een nieuw lied,
een nieuw seizoen.
Nu is het leuk om van binnen naar buiten te werken. Eerst weer even opspannen. De basis bestaat weer uit aquarelverf, maar nu bestrooid met zout, waardoor je mooie winterse structuren krijgt. Ik begin aan de rand te schrijven en ga langzaam naar het midden toe.
M'n gevoel zegt dat het wil slingeren en door het midden weer naar buiten wil gaan. Dat is interessant! Welke woorden horen bij die weg?
Als de tekst klaar is, verstevig ik de kleuren met kleurpotlood.
Ben je best een tijd mee bezig, maar dit kleurwerk, zo dicht bij jezelf, in, door en uit de cirkel, brengt je een enorm stevig gevoel. 'Zo is het, zo ervaar ik het!'



Het heeft me altijd verbaasd:
Wanneer ik naar binnen keer
en afdaal naar een centrum,
vind ik geen vaste kern,
maar Openheid,
waarin zich alles afspeelt...

05 januari 2012

20. Vensters deel 2

Materiaal: canvasdoek, papier, acrylverf, zand, fineliner.

Het onderwerp 'Venster' is nog steeds actueel. Naarmate je verder in zo'n thema duikt komt het ook steeds dichterbij. Al werkend laat het steeds weer nieuwere lagen zien, lagen die tot dan onbewust waren. Je maakt letterlijk iets 'zichtbaar', waardoor het erkend wordt en kan gaan stromen.



Om dit proces op gang te brengen begin ik altijd met een hele natte laag, waarin de verf kan vloeien. Je gevoelsstroom komt op gang.


Van een vorig item (Het verhaal van 6 stempels)gebruik ik de sjabloon nog een keer.

Na wit kies ik blauw. Waarom? Ik wil contrast in het schilderij. De gele warme kleur heeft een tegenhanger nodig. Ik wil naar een spanningsveld dat wellicht een spanningsveld in mijzelf omhoogbrengt. Dit klinkt trouwens ernstiger dan het is. Een spannend contrast creëren is ook spannend in de vorm van plezierig, nieuwgierig makend, uitdagend.
Ik wil meer dan leuke plaatjes...

Ha! Nog een contrast erbij: dekkende verf eroverheen. Afdekken om straks weer zichtbaar te maken. Het thema 'Venster' gaat niet alleen over licht en stralen, doorkijkjes en openingen! Nee, er is ook afdekking, dicht zitten, geen zicht hebben. Dat wil ik ervaren, erin brengen, zichtbaar maken.

O, heerlijk, ik mag poetsen. Door er steeds met een natte lap over te gaan komt het licht weer te voorschijn. Je moet dit echt gewoon zelf ervaren om mee te krijgen hoe lekker dat voelt. Je schept ruimte in een dikke brij. Net zoals inzicht verruimend is wanneer je bijvoorbeeld zicht krijgt op vastzittende ideeën.
"O, zit dat zo! Nu snap ik waarom ik altijd... Het is een oud patroon... Ach ja, wat logisch dat ik zo reageer..."

Een inzicht gaat altijd gepaard met ruimte. Je wordt opener en krijgt veel meer keuzemogelijkheden, omdat je vertrouwde reflexen die je niet meer dienen doorziet.
Zo, wat wrijven met een natte lap al niet oplevert.



Nog wat zand toegevoegd en bruin geschilderd, zodat er dichtheid én openheid ontstaat.
Nu fotograferen en uitprinten. Er gaat helaas iets van de oorspronkelijke kracht verloen, maar ik heb nu wel een basis waar ik probleemloos in schrijf.
Al werkend zijn er woorden omhoog gekomen die ik met fineliner erin zet.

De tekst is een doordenker voor de liefhebber:

'Lange tijd
probeerde ik tevergeefs
het venster
van mijn jeugd
schoon te wassen,

tot ik doorkreeg
dat ik beter
het venster
gewoon
open kon zetten...'