Dus als je nog meer inspiratie wilt, scrol dan weer even door het blog.
Ik hoorde wel van twee kanten dat de lessen erg kort op elkaar volgen. Daar is natuurlijk wat aan te doen.
Deze week dan geen nieuw item?
Nee hoor! Maar eentje die je wel of niet kunt doen. Die losstaat van het beeldboek, maar er toch bijhoort.
Wat gaan we doen?
Gedichten delen over de zon en de maan.
En die gedichten kun je herschrijven door bijvoorbeeld steeds het eerste woord te nemen en de zin anders af te maken.
Maar je kunt ze ook op een mooi stukje papier schrijven. Of ze op zelfgemaakte labels plakken. Voor die labels gebruik je misschien wat van je restpapier. Dan bevestigen we ze straks in het beeldboek. Doe je het niet, maar neem je even pauze, dan is er niets aan de hand.
Stuur me jouw gedichten, dan zet ik ze hierbij.
Dat wordt vast een mooie verzameling...
***
De labels van Marian Meijerink zien er prachtig uit!
'Ik heb een gedicht van Rik Holwerda gebruikt dat dekt de hele
lading.
De labels zijn restjes van de bladzijden geplakt op stof en
daarna omrand met een siersteek'.
***
De labels van Annet Smorenburg zijn ook al zo verrassend van vorm:
***
En deze zijn van Els Morsink:
Zo lang het licht is kunnen we
De labels van Annet Smorenburg zijn ook al zo verrassend van vorm:
***
En deze zijn van Els Morsink:
Zomerzon
Zon, zon, zonnetje,
schijn op mijn balkonnetje,
schijn op de bomen van t plantsoen,
zonnetje, zonnetje, wil je 't doen?
zomerzon zal zalig wezen, zomerzon zal jou genezen.
Schijn op mijn armen,
schijn op mijn kruin,
schijn op mijn bolletje
dan word ik bruin.
Zon, zon, zonnetje,
'k heb een nieuw japonnetje.
Als ik ga wand-len op de hei,
zonnetje, zonnetje, kom er bij.
Als ik door het veld ga dwalen,
zie ik graag jouw gouden stralen.
Schijn op de bossen,
schijn op het duin,
schijn op mijn bolletje
dan word ik bruin.
Herman Broekhuizen.
***
Zo lang het licht is kunnen we
niet anders doen dan op de avond wachten
en moed verzamelen voor het geval
het donker ons alleen laat met
het rad van avontuur van de gedachten.
Ellen Warmond
***
Herschreven ziet het er bijvoorbeeld zo uit:
Zo lang gewacht op de lente
niet anders dan andere jaren
en toch steeds weer
dat verlangen naar licht.
Het donker van de winter aarzelt
nog een laatste moment,
maar onontkoombaar wendt
het rad van de seizoenen
zich naar de zon.
***
Finale
Er rest mij soms maar deze éne behoefte,
te rusten,
en met een bloem tussen mijn tenen
en een ring van zonlicht op een knie
niets te zijn.
Pierre Kemp
***
In een landschap
Hier wordt de oude wildernis
jong omdat
kinderen en bloemen
hier kunnen spelen,
omdat een opening, dat is de zon,
hier uitzicht geeft op
licht zoals ook
in de nerven van de bladeren trilt.
Hans Andreus
***
Het vogellied is de echo
van het morgenlicht,
welke de aarde teruggeeft.
Tagore
***
Ontsteek in mijn hart de avondster
der rust en laat dan de
nacht tot mij van liefde fluisteren.
Tagore
***
Tijd is geen lijn, maar een kring:
dezelfde zachte schemering
doet de dag open en weer dicht.
De laatste ster geeft als eerste weer licht.
Soms lijkt het voorjaar terug te komen
in de oktoberbomen.
Willem Wilmink
***
Vandaag moest ik God na kunnen doen door
gekleurd papier te plakken op karton,
de lichtste stukken voor
en dan 't geheel te dragen door de zon.
Daarbij te zingen wat mijn dwaas verstand verzon,
sinds ik het licht, de kleuren horen kon.
Pierre Kemp
***
Van Els Morsink ontving ik de volgende:
In de zonneschijn
In de zonneschijn, in de zonneschijn
hangen kleren aan de waslijn,
in de zonneschijn, in de zonneschijn,
zal de was wel lekker droog zijn,
want hemdjes en broekjes en lakens en doekjes
en kousen op een rij,
ze wap-'ren en waaien,
ze klap-'ren en draaien,
zo lustig en vrij,
ze zwaaien naar mij.
Herman Broekhuizen
***
Zondagmorgen
De zon begint met muntjes licht
te spelen op het beddelaken;
de dag is argeloos van gezicht
en stemmen in het huis ontwaken.
De aanslag van een zachte lach,
en van een kind het pril geschater
op de ondertoon van plonzend water:
Zij heft het naar de nieuwe dag.
Ida Gerhardt
***
Twee paarden stonden tegenover elkaar:
Het was lente en zomer tegelijk.
Tegenover en naast elkaar
lente en zomer tegelijk.
Twee paarden met hun hoofd
tegen de hals van de ander.
Verloren in de warmte
van het andere lijf
kijkend naar de horizon.
Zo staan en het gras vergeten.
Remco Ekkers
***
Voor Charlotte ( naar John Clare 1832)
De boer weet hoe laat het is want hij hoort loeien,
hij neemt zijn stok, zijn jas en stapt naar de koeien.
Zijn hondje komt voor zijn klompen trippen
en verjaagd de haan en diens zeventien kippen.
De zwaluwen vliegen laag, bijna in de boer zijn haar
en zitten dan naast elkaar op een tak van de hazelaar.
De koeien kijken op, zij horen de boer van verre zingen
en vreten nog gauw wat gras en nog nattere dingen.
De regen is voorbij, de zon zakt zachtjes op haar zij.
Zij lijkt te willen blijven liggen op één dij.
Maar dan moet ook de zon gaan slapen, zoals de motten
de regenboog, de mol en alle twee de ogen van Charlotte.
Hugo Claus
***
Maanlicht
Mijn kamer, waar ik argeloos
daar straks kwam binnen loopen,
verlangende alleen te zijn,
waar ik mij veilig dacht,
was mij door 't felle avondlicht
ontvreemd, dat door het open-
geslagen venster binnenkwam
uit klaren zomernacht.
O, dat gewetenlooze licht!
Dat rustig lag te slapen
op 't koele bed, waar ik zoo graag
mijn hoofd verbergen ging,
en dat mijn lieve kamer in
een lichtgrot had herschapen,
waar ieder ding mij vreemd en koud
en zwijgend ontving.
Jaqueline E. van der Waals
Uit: Nieuwe Verzen. 1909
***
Maanlicht
Mijn kamer, waar ik argeloos
daar straks kwam binnen loopen,
verlangende alleen te zijn,
waar ik mij veilig dacht,
was mij door 't felle avondlicht
ontvreemd, dat door het open-
geslagen venster binnenkwam
uit klaren zomernacht.
O, dat gewetenlooze licht!
Dat rustig lag te slapen
op 't koele bed, waar ik zoo graag
mijn hoofd verbergen ging,
en dat mijn lieve kamer in
een lichtgrot had herschapen,
waar ieder ding mij vreemd en koud
en zwijgend ontving.
Jaqueline E. van der Waals
Uit: Nieuwe Verzen. 1909
***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten