JOURNALING: BEELDBOEKEN, SCHRIJVEN, TEKENEN, SCHILDEREN EN FOTOGRAFEREN SPEELS GECOMBINEERD.

JOURNALING AND MIXED MEDIA

BLOG VAN CHRISTINE VAN DER BURG


09 januari 2012

21. Wintercirkel

Materiaal: aquarelpapier, potloden, fineliner, zout en aquarelverf.

Na wat meer ingewikkelde ingangen op doek is het nu tijd voor een simpele met aquarelverf en aquarelpapier. Niet dat dat minder oplevert, zeker niet.
Wanneer je iets van binnenuit laat ontstaan, ligt het altijd zo dicht bij je dat je totaal niet denkt in de sfeer van goed/slecht, meer/minder.
Het zijn expressies van dat wat in je leeft en in die zin altijd kostbaar!

Soms kom je echte juwelen tegen die dat proces op weg helpen.
Deze keer is dat een gedicht van Luk Heyligen.
...We moeten telkens opnieuw de cirkel vormen
tot we voorgoed veilig in diepte geborgen,
tot we twijfelloos weten van verbondenheid
tussen jou en mij en wij en zij
en zon, aarde en god en krachten......

Laten we telkens opnieuw de cirkel vormen
tot we ons herinneren dat we cirkel zijn,
tot we ons gedragen weten door meer dan vorm,
meer dan hoop, iets waarin we voelen
van elkaar, teder en taai, dat we
van liefde, van licht zijn gemaakt...

Cirkel van leven, dat zijn wij, ongebroken
zoals toen wij dreven in de ijle ruimten,
zoals toen wij onschuldig, kinderen, zo open,
en echt voelden: dit is mijn lichaam:
deze heuvels, alle dalen en
bloemen die zingen...

Als eerste het papier opspannen. Hoe werk ik? Van binnen naar buiten of van buiten naar binnen?
Eerst maar in het midden beginnen. De natte verf vloeit door de cirkel. Wel winterse kleuren gebruiken, die beperking houdt het dichtbij het hier en nu, en de voor mij vooral 'wit/blauwe' wintertijd.
Schrijven vanuit het midden van de cirkel geeft een uitwaaierende beweging.
De tekst sluit er op aan.


Winter, winter...
Waar zal ik op zoek gaan naar warmte om mijn lied te laten weerklinken?
De aarde rond naar verre stranden?
Of zal ik de seizoenen van mijn leven volgen,
in vertrouwen dat alles in elkaar valt en ten goede leidt,
voor mij en het geheel,
niet gehaast, maar gestaag op zijn plaats vallend....

Zoals een witte winterdeken
zich geruisloos op de akker legt gedurende de nacht
en in de ochtend plotseling zijn schoonheid openbaart
en al wat donker en doods leek een glans van hoop geeft,
een dek van warmte,
waaronder zachtjes zich dat prille nieuwe leven vormt,
een impuls, een gedachte,
die de aanzet zal vormen tot weer een nieuw lied,
een nieuw seizoen.
Nu is het leuk om van binnen naar buiten te werken. Eerst weer even opspannen. De basis bestaat weer uit aquarelverf, maar nu bestrooid met zout, waardoor je mooie winterse structuren krijgt. Ik begin aan de rand te schrijven en ga langzaam naar het midden toe.
M'n gevoel zegt dat het wil slingeren en door het midden weer naar buiten wil gaan. Dat is interessant! Welke woorden horen bij die weg?
Als de tekst klaar is, verstevig ik de kleuren met kleurpotlood.
Ben je best een tijd mee bezig, maar dit kleurwerk, zo dicht bij jezelf, in, door en uit de cirkel, brengt je een enorm stevig gevoel. 'Zo is het, zo ervaar ik het!'



Het heeft me altijd verbaasd:
Wanneer ik naar binnen keer
en afdaal naar een centrum,
vind ik geen vaste kern,
maar Openheid,
waarin zich alles afspeelt...

1 opmerking:

Stineke zei

Prachtig Christien,
Vooral dat telkens opnieuw de cirkel vormen spreekt ook mij erg aan!
Je hebt het heel mooi in be3eld gebracht.

Stineke