5. Mist

Materiaal: uitgeprinte foto van een mistig landschap, witte fineliner, vitrage, acrylverf, kleurpotlood en spons en zeem voor de echte liefhebbers.

Vandaag nog eens even door de vakantiefoto's gebladerd. Deze foto vind ik vooral fascinerend. Mist, nevel...
Leuk onderwerp om eens te onderzoeken. Wat heeft 'mist' me te vertellen?
Geen tot weinig uitzicht in ieder geval. Hoe voelt dat? Heb ik dat al vaker meegemaakt? Hoe ga ik daar mee om? Kan ik daar iets aan veranderen of gaat het vanzelf voorbij?
Hoe verging het me in 'mistige periodes'? Hoe was het uitzicht daarna?
Vragen genoeg om mee aan de slag te gaan.

Ik schrijf met een witte fineliner schuin over de uitgeprinte foto heen. Leuk dat de tekst zo nu en dan in het wit verdwijnt.Gewoon lekker doorschrijven tot het papier vol is.
Oké, wat nu?
'Kant', mooi fijn opengewerkt kant, dat zou ik willen toevoegen. Maar dat heb ik zo een, twee, drie niet bij de hand .
Verderop in de straat is schuurverkoop. Ik loop erheen en vind er een oud stuk vitrage dat ook prima geschikt is. Krijg nog een kopje koffie aangeboden en € 1,30 armer, maar veel mogelijkheden rijker, loop ik naar huis!

Nu de vitrage verknippen en met onverdunde acrylverf er overheen tamponeren. Grappig, al die hokjes die ontstaan. Ook de vitrage zelf krijgt een plekje.

Er komt een tekstbalk overheen. 'In de optrekkende mist zie ik steeds meer details'.

Op een gegeven moment heeft het werkstuk een verzadigingspunt bereikt. Geen flauw idee wat ik er verder nog mee moet. Het is een vage, mistige massa geworden, dat is zeker...

Ik ga mijn ramen maar eens zemen. Aangezien mijn huis geregeld achterstallig onderhoud heeft ( laat ik het zo maar uitdrukken...) is zo'n zeemsessie beslist verhelderend! ;)
Even een foto als bewijs!

Op de radio hoor ik 'Let it be' van de Beatles en Caro Emerald zingt 'Why, am I sitting in the middle of nowhere...?'

Een paar uur later besluit ik het papier in repen te scheuren, de oorspronkelijke mistfoto nog eens uit te printen en met de repen het landschap opnieuw te vormen.
Daar heb ik helemaal vrede mee.
Als het mist is het misschien voldoende te weten dat er uiteindelijk zicht komt en er toch weer iets nieuws ontstaat. In de tussentijd kun je nauwkeurig naar binnen kijken om te zien wat er speelt. Dat brengt allerlei details naar boven. Voor de rest doet de tijd zijn ding. Je hebt niet alles in de hand.
En dan ineens... kun je weer verder.
Laatste tekst die ik in de banen schrijf:

'Soms duurt het even
voor het landschap zich ontvouwt,
maar het is er,
wachtend om ontdekt te worden.'